
Αρκετοί, βέβαια, θα υποστηρίξουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να κρύψουν τα πραγματικά τους στοιχεία ή την «πραγματική» τους ταυτότητα. Φαντάζομαι όμως ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εκμεταλλευτεί, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, τη μάσκα της ανωνυμίας.
Πόσο τρομακτικό είναι να επικοινωνούμε με αγνώστους; Και πόσο εύκολα εμπιστευόμαστε;
Από ότι φαίνεται, διόλου δεν μας φοβίζει η «επικοινωνία στα τυφλά», ούτε και δυσκολευόμαστε να εμπιστευτούμε άτομα και sites. Είμαστε τόσο αθώα μυαλά ή έχει αναπτυχθεί σταδιακά και αυθόρμητα η μεταξύ μας εμπιστοσύνη; Άλλωστε τι μας στοιχίζει το να θιχτεί η δυνητική μας προσωπικότητα; Απλά μπορούμε, την ίδια στιγμή, να διαγράψουμε τον προηγούμενο εαυτό μας και να δημιουργήσουμε ένα νέο. Το ίδιο εύκολα διακόπτουμε σχέσεις και αναπτύσσουμε καινούργιες. Το ίδιο εύκολα διαγράφουμε ένα χαζό παλιό μας post ή ακόμα και ένα blog.
Προσωπικά ναι, είμαι υπέρ της ανωνυμίας, εξού και η επιλογή μου να μην προβάλλω στο blog κανένα από τα προσωπικά μου στοιχεία.
Θα με ενδιέφερε η ανάρτηση σχολίων και απόψεων σχετικά με την ανωνυμία στο διαδίκτυο, από το πώς την αντιλαμβάνόμαστε μέχρι και το πώς τη χρησιμοποιούμε. Θεωρώ ότι είναι ένα πολύπλευρο θέμα για συζήτηση.